به گزارش مشرق، تیم ملی تکواندو را با توجه به نتایجی که در چهار ساله اخیر در رقابت‌های جهانی و آسیایی به دست آورده می‌توان یکی از پرامیدترین تیم‌های اعزامی به المپیک ریو دانست. کسب سه سهمیه در بخش مردان و یک سهمیه در بخش بانوان نشان‌دهنده پتانسیل بالای این رشته برای رسیدن به موفقیت است. هوگوپوش‌های ایران بارها نشان داده‌اند نه تنها می‌توانند به اهداف بزرگی همچون قهرمانی آسیا و جهان دست پیدا کنند بلکه باز هم می‌توانند به عنوان ناجی کاروان اعزامی به نقش آفرینی بپردازند. اتفاقی که در المپیک 2008 پکن رخ داد تا تکواندو بیش از گذشته در اذعان عمومی و در میان اهالی ورزش به چشم بیاید.
محمد پولادگر که در دهه دوم مدیریت خود در این فدراسیون به سر می‌برد به عنوان یکی از موفق‌ترین روسای فدراسیون‌های ورزشی کشور درباره مسائل مختلف صحبت کرد.
* روند کسب سهمیه و به طور کلی مدیریت فدراسیون در چهار سال اخیر چگونه بود؟
واقعیت این است که این سال‌ها، سال‌های سختی بود. تغییرات کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و تحولات کلی در این بخش‌ها کار را واقعا سخت کرده بود. حدود یک سال بعد از المپیک لندن انتخابات کمیته ملی المپیک کشورمان برگزار نشد و این در حالی بود که تیم‌های رقیب و کشورهای دیگر مشغول تدارک برای حضور در المپیک ریو بودند. دو سال بعد از لندن وزیر ورزش مشخص شد و همه این فراز و نشیب‌ها خواسته یا ناخواسته بر روی برنامه‌ریزی و تدارک تیم‌های کشورمان تاثیرگذار بود.
* از کسب 4 سهمیه رضایت دارید؟
هیچ کشوری در دنیا نتوانست 4 سهمیه کامل را در پسرها بگیرد و تیم در این بخش واقعا زحمت خودش را کشید. شرایط سخت بود و کسب سه سهمیه به نظرم خوب بود اما در بخش بانوان انتظار داشتم که دو سهمیه بگیریم. برایم خیلی سخت است که نتوانستیم در شرایطی که می‌شد با یک دوره مسابقه سهمیه دوم را بگیریم به این مهم دست پیدا نکنیم. به هر صورت شرایط اینطور رقم خورد و حالا تنها باید به فکر حضوری قدرتمند و موفق در ریو باشیم.
* فکر می‌کنید تیم چهار نفره کشورمان پتانسیل رسیدن به موفقیت را در ریو دارد؟
به نظرم در کل با کیفیت‌ترین تیم المپیک را در این دوره داریم. تیم بسیار جوانی داریم. نسبت به دوره قبل تمام نفرات تغییر پیدا کرده‌اند که البته این تغییر و جوانگرایی همراه با برنامه‌ریزی بوده است. همه نفرات در طول این سال‌ها به رقابت‌های مختلفی اعزام شدند و حتی کیمیا علیزاده که تنها نماینده‌مان در بخش بانوان است تجربه حضور در المپیک نوجوانان و رقابت‌های جهانی را دارد. امتیاز تیم ما این است که در عین جوانی نفرات بسیار با تجربه هستند.
* فکر می‌کنید سیاست جوانگرایی در المپیک هم جواب بدهد؟
میانگین سنی تیم در رقابت‌های قهرمانی آسیا تنها 19 سال بود و خوشبختانه دیدیم که تیم جوان کشورمان چه عملکردی داشت. در کل این موضوع در دستور کار قرار دارد و در چند سال اخیر در این راستا حرکت کرده‌ایم. جوانگرایی چند نوع دارد اما سعی کردیم با ایجاد رقابت، فضایی را ایجاد کنیم که شایسته‌ها فرصت حضور در تیم را داشته باشند. اینطور نبوده که قدیمی‌ها را خط زده و بدون برنامه دست به جوانگرایی بزنیم. شرایطی را فراهم کردیم که تا در فضایی ایده‌آل فضا برای حضور جوان‌ترها فراهم شود. پیش از این و در سال‌های نه چندان دور شاهد بودیم که اختلاف نفرات اول با نفرات دیگر بسیار زیاد بود اما امروز بچه‌ها نزدیک به هم هستند و از پیش نمی‌توان گفت چه کسی در رقابت‌های انتخابی موفق است.
*فکر می‌کنید کاروان ایران به همان اندازه که در کسب سهمیه موفق بوده بتواند در کسب مدال نیز موفق عمل کند؟
معتقدم با توجه به شرایط گرفتن سهمیه موفقیتی بزرگ محسوب می‌شود. دیگر شاهد آن نیستیم که در رشته‌ای ورزشکاران با موفقیت یا کسب مدال در رقابت‌هایی مانند جهانی بتوانند سهمیه بگیرند و پروسه کسب سهمیه برای المپیک سخت شده است. به طور مثال در تکواندو مسابقات مختلف و حتی مسابقات جهانی تنها دارای امتیاز هستند و این امتیازها در رقابت‌های مختلف جمع می‌شوند و ورزشکاران برای رسیدن به المپیک باید تلاش کنند. در کل رشته‌هایی مانند کشتی یا وزنه‌برداری امیدهای زیادی برای کسب مدال هستند. خوشبختانه در رشته‌ای مانند وزنه‌برداری مدیر خبره و با تجربه‌ای مانند مرادی حضور دارند که امید را برای کسب مدال این رشته‌ها زیاد می‌کند. نسبت به دوره‌های قبل رکورد خوبی در کسب سهمیه و حتی حضور خانم‌ها داشتیم و در کنار این موضوع حضور تیم والیبال در این دوره نیز خود جای خوشحالی دارد.
* فکر می‌کنید در این دوره بحث تقسیم مدال در المپیک را شاهد باشیم؟
وقتی دکتر چو (رئیس فدراسیون جهانی تکواندو) با افتخار می‌گوید که در المپیک لندن مدال‌ها بین 20 کشور تقسیم شده نشان‌دهنده این است که این مسائل وجود دارد. هر چند با برخی از سیاست‌های فدراسیون جهانی مشکل دارم اما به هرحال برای توسعه تکواندو برخی اقدامات صورت می‌گیرد. به طور مثال تکواندوکاری تابعیت کشور دیگری را دارد و با پرچم کشور دیگری مبارزه می‌کند، این موضوع فریب دادن کمیته بین‌المللی المپیک است. این موضوع برای خود ما پیش آمد و در رقابت‌های جهانی اجازه ندادیم که به طور مثال بازیکنی که ایرانی است برای تیم آذربایجان مبارزه کند. نباید شرایطی ایجاد شود که بازیکنان این اجازه را داشته باشند که دست به این اقدام بزنند. آنها حق ندارند از سرمایه‌های ما استفاده کنند چون واقعا به اندازه ما کار نکردند و زحمت نکشیدند.
*پیش‌‌بینی‌تان کسب چند مدال از چهار فرصتی است که تکواندوی ایران در المپیک دارد؟
اصلا پیش‌بینی نمی‌کنم. همه این بچه‌ها با انگیزه تمرین کردند و تلاش می‌کنند و همه آنها امید کسب مدال هستند. با تمام وجود برای انجام وظیفه می‌رویم و مطمئن باشید هیچ کدام از بچه‌ها در این راه کم نخواهند گذاشت.
* نگرانی‌تان برای المپیک ریو چیست؟
نگران ترفندها و سیاست‌های خلاف عرف و اخلاقی هستم که شاید از سوی مسئولان برگزاری رقابت‌های المپیک شاهد آن باشیم. سیاست کلی این است که اصلا دوست ندارند کشوری در تکواندو قطب شود. واقعیت این است که هیچ کشوری در دنیا لیگ تکواندو ندارد و ایران 20 سال است که این مسابقات را برگزار می‌کند. خیلی ناعادلانه است که وقتی در مسابقاتی طلا می‌گیریم می‌گویند برای شما بس است. در بازی‌های آسیایی 1998 تایلند از 12 وزن 12 طلا به کره رسید و هیچ‌کسی از این حر‌ف‌ها نمی‌زد. در بازی‌های آسیایی بوسان نیز 11 طلا به کره رسید و بازهم کسی اعتراضی نداشت اما حالا که ایران پیشرفت کرده همه معترض هستند. سیاست توسعه بد نیست اما باید از طریق فعالیت برنامه‌ریزی باشد نه اینکه حق دیگران خورده شود. امیدوارم بچه‌ها در ریو به حق‌شان برسند و مسائل پشت پرده و اینکه اجازه ندهند شرایط عادی پیش برود به ما ضربه بزند.
* توقع‌تان از فضای داخلی چیست؟
نگرانی داخلی‌ام کم لطفی برخی در فضای رسانه است. گاهی وقت‌ها حس می‌کنم که در کشوری بیگانه زندگی می‌کنم و جملاتی را می‌خوانم و می‌شنوم که واقعا تاسف برانگیز است. سال‌ها است که یک خودزنی عجیب و غریب در این بخش داریم و اصرار داریم که موفقیت‌های کشورمان را کمرنگ جلوه دهیم. حتی اگر از لحاظ پولی مشکل نداشته بایم وقتی حاشیه ایجاد شود نمی‌توانیم منتظر نتایج ایده‌آل و خوب باشیم و در چنین شرایطی کار واقعا سخت می‌شود. همدلی رسانه‌ها با تیم در این برهه نیاز است و امیدوارم این نیاز احساس شود.
* تغییراتی در نگاه مسئولان و حمایت‌های صورت گرفته، انجام شده و نگرانی‌هایتان که پیش از این اعلام کرده بودید رفع شده است؟
اینکه بگوییم تغییری ایجاد نشده بی‌انصافی است و در این مدت شاهد اتفاقات خوبی بوده‌ایم که نشان‌دهنده نگاه حمایتی دولت نسبت به ورزش است اما واقعیت این است که هنوز توجه‌ای که برای تدارک تیم‌ها جهت حضور در المپیک نیاز است، حس نمی‌شود. امروز در شرایط خاصی قرار داریم و به اعتقاد من مهمترین اقدام دولت در این برهه ایجاد انگیزه برای کسب مدال است. پیش از این کسب سهمیه حضور در المپیک قابل توجه بود اما امروز تنها برنامه، باید ایجاد انگیزه برای نمایندگان کشورمان در ریو باشد.
در جلسه‌ای که با معاون اول رئیس جمهور داشتیم به این موضوع اشاره کردم که همه ما در جریان پایین آمدن قیمت نفت و تحریم‌ها هستیم اما واقعا سوال اینجا است که مگر سایز درخواست‌های ما چقدر است؟ یعنی دولت نمی‌تواند برای اینکه به طور مثال 12 مدال المپیک 2012 در ریو تبدیل به 15 مدال شود، حمایت کند؟ یعنی دولت نمی‌تواند حداقل برای 15 ورزشکار ایجاد انگیزه کند؟ واقعا بچه‌های ما امروز نگران زندگی‌شان هستند و دغدغه‌های خاصی دارند.
* در تکواندو هم مثل والیبال برای جذب اسپانسر تلاشی شده یا در این بخش موفقیتی هم داشتید؟
نباید رشته‌های توپی را با غیرتوپی‌ها مقایسه کرد. فضا کاملا متفاوت است و حتی رسانه‌ها نیز رشته‌ها توپی را بهتر پوشش می‌دهند. تقریبا تمام هزینه‌های ما از بودجه‌ای تامین می‌شود که از کمیته ملی المپیک یا وزارت ورزش می‌گیریم.
* از میزان بودجه‌ای که دریافت کردید رضایت دارید؟
نه، کمیته ملی المپیک دومیلیارد و هفتصد میلیون بودجه مشخص کرده و وزارت ورزش نیز سه میلیارد و صد میلیون تومان بودجه می‌دهد که البته 5 درصد از بودجه وزارت هنوز به فدراسیون تزریق نشده است. پروسه کسب سهمیه بسیار هزینه‌آور است. این هزینه‌ها جدای از اردوها و مسابقات تدارکاتی یا اردوهایی است که تیم اعزام می‌شود.
* از عملکرد کادر فنی راضی هستید؟
بله، راضی هستم آنها کارشان را انجام می‌دهند.
* چرا برای مسابقات قهرمانی آسیا کادری مجزا انتخاب کردید؟
تکواندو لیگی با قدمت 20 ساله دارد و این مسابقات جدا از معرفی بازیکنان و کشف استعدادها به ساخته شدن مربیان نیز کمک می‌کند و در این شرایط باید از مربیان دیگر هم استفاده شود. برنامه‌مان این بود که برای هر 6 رویداد از یک کادر استفاده کنیم اما شرایط کسب سهمیه و ماراتن این موضوع اجازه این کار را به ما نداد.
محمد پولادگر که در دهه دوم مدیریت خود در این فدراسیون به سر می‌برد به عنوان یکی از موفق‌ترین روسای فدراسیون‌های ورزشی کشور درباره مسائل مختلف صحبت کرد.
* روند کسب سهمیه و به طور کلی مدیریت فدراسیون در چهار سال اخیر چگونه بود؟
واقعیت این است که این سال‌ها، سال‌های سختی بود. تغییرات کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و تحولات کلی در این بخش‌ها کار را واقعا سخت کرده بود. حدود یک سال بعد از المپیک لندن انتخابات کمیته ملی المپیک کشورمان برگزار نشد و این در حالی بود که تیم‌های رقیب و کشورهای دیگر مشغول تدارک برای حضور در المپیک ریو بودند. دو سال بعد از لندن وزیر ورزش مشخص شد و همه این فراز و نشیب‌ها خواسته یا ناخواسته بر روی برنامه‌ریزی و تدارک تیم‌های کشورمان تاثیرگذار بود.
* از کسب 4 سهمیه رضایت دارید؟
هیچ کشوری در دنیا نتوانست 4 سهمیه کامل را در پسرها بگیرد و تیم در این بخش واقعا زحمت خودش را کشید. شرایط سخت بود و کسب سه سهمیه به نظرم خوب بود اما در بخش بانوان انتظار داشتم که دو سهمیه بگیریم. برایم خیلی سخت است که نتوانستیم در شرایطی که می‌شد با یک دوره مسابقه سهمیه دوم را بگیریم به این مهم دست پیدا نکنیم. به هر صورت شرایط اینطور رقم خورد و حالا تنها باید به فکر حضوری قدرتمند و موفق در ریو باشیم.
* فکر می‌کنید تیم چهار نفره کشورمان پتانسیل رسیدن به موفقیت را در ریو دارد؟
به نظرم در کل با کیفیت‌ترین تیم المپیک را در این دوره داریم. تیم بسیار جوانی داریم. نسبت به دوره قبل تمام نفرات تغییر پیدا کرده‌اند که البته این تغییر و جوانگرایی همراه با برنامه‌ریزی بوده است. همه نفرات در طول این سال‌ها به رقابت‌های مختلفی اعزام شدند و حتی کیمیا علیزاده که تنها نماینده‌مان در بخش بانوان است تجربه حضور در المپیک نوجوانان و رقابت‌های جهانی را دارد. امتیاز تیم ما این است که در عین جوانی نفرات بسیار با تجربه هستند.
* فکر می‌کنید سیاست جوانگرایی در المپیک هم جواب بدهد؟
میانگین سنی تیم در رقابت‌های قهرمانی آسیا تنها 19 سال بود و خوشبختانه دیدیم که تیم جوان کشورمان چه عملکردی داشت. در کل این موضوع در دستور کار قرار دارد و در چند سال اخیر در این راستا حرکت کرده‌ایم. جوانگرایی چند نوع دارد اما سعی کردیم با ایجاد رقابت، فضایی را ایجاد کنیم که شایسته‌ها فرصت حضور در تیم را داشته باشند. اینطور نبوده که قدیمی‌ها را خط زده و بدون برنامه دست به جوانگرایی بزنیم. شرایطی را فراهم کردیم که تا در فضایی ایده‌آل فضا برای حضور جوان‌ترها فراهم شود. پیش از این و در سال‌های نه چندان دور شاهد بودیم که اختلاف نفرات اول با نفرات دیگر بسیار زیاد بود اما امروز بچه‌ها نزدیک به هم هستند و از پیش نمی‌توان گفت چه کسی در رقابت‌های انتخابی موفق است.
*فکر می‌کنید کاروان ایران به همان اندازه که در کسب سهمیه موفق بوده بتواند در کسب مدال نیز موفق عمل کند؟
معتقدم با توجه به شرایط گرفتن سهمیه موفقیتی بزرگ محسوب می‌شود. دیگر شاهد آن نیستیم که در رشته‌ای ورزشکاران با موفقیت یا کسب مدال در رقابت‌هایی مانند جهانی بتوانند سهمیه بگیرند و پروسه کسب سهمیه برای المپیک سخت شده است. به طور مثال در تکواندو مسابقات مختلف و حتی مسابقات جهانی تنها دارای امتیاز هستند و این امتیازها در رقابت‌های مختلف جمع می‌شوند و ورزشکاران برای رسیدن به المپیک باید تلاش کنند. در کل رشته‌هایی مانند کشتی یا وزنه‌برداری امیدهای زیادی برای کسب مدال هستند. خوشبختانه در رشته‌ای مانند وزنه‌برداری مدیر خبره و با تجربه‌ای مانند مرادی حضور دارند که امید را برای کسب مدال این رشته‌ها زیاد می‌کند. نسبت به دوره‌های قبل رکورد خوبی در کسب سهمیه و حتی حضور خانم‌ها داشتیم و در کنار این موضوع حضور تیم والیبال در این دوره نیز خود جای خوشحالی دارد.
* فکر می‌کنید در این دوره بحث تقسیم مدال در المپیک را شاهد باشیم؟
وقتی دکتر چو (رئیس فدراسیون جهانی تکواندو) با افتخار می‌گوید که در المپیک لندن مدال‌ها بین 20 کشور تقسیم شده نشان‌دهنده این است که این مسائل وجود دارد. هر چند با برخی از سیاست‌های فدراسیون جهانی مشکل دارم اما به هرحال برای توسعه تکواندو برخی اقدامات صورت می‌گیرد. به طور مثال تکواندوکاری تابعیت کشور دیگری را دارد و با پرچم کشور دیگری مبارزه می‌کند، این موضوع فریب دادن کمیته بین‌المللی المپیک است. این موضوع برای خود ما پیش آمد و در رقابت‌های جهانی اجازه ندادیم که به طور مثال بازیکنی که ایرانی است برای تیم آذربایجان مبارزه کند. نباید شرایطی ایجاد شود که بازیکنان این اجازه را داشته باشند که دست به این اقدام بزنند. آنها حق ندارند از سرمایه‌های ما استفاده کنند چون واقعا به اندازه ما کار نکردند و زحمت نکشیدند.
*پیش‌‌بینی‌تان کسب چند مدال از چهار فرصتی است که تکواندوی ایران در المپیک دارد؟
اصلا پیش‌بینی نمی‌کنم. همه این بچه‌ها با انگیزه تمرین کردند و تلاش می‌کنند و همه آنها امید کسب مدال هستند. با تمام وجود برای انجام وظیفه می‌رویم و مطمئن باشید هیچ کدام از بچه‌ها در این راه کم نخواهند گذاشت.
* نگرانی‌تان برای المپیک ریو چیست؟
نگران ترفندها و سیاست‌های خلاف عرف و اخلاقی هستم که شاید از سوی مسئولان برگزاری رقابت‌های المپیک شاهد آن باشیم. سیاست کلی این است که اصلا دوست ندارند کشوری در تکواندو قطب شود. واقعیت این است که هیچ کشوری در دنیا لیگ تکواندو ندارد و ایران 20 سال است که این مسابقات را برگزار می‌کند. خیلی ناعادلانه است که وقتی در مسابقاتی طلا می‌گیریم می‌گویند برای شما بس است. در بازی‌های آسیایی 1998 تایلند از 12 وزن 12 طلا به کره رسید و هیچ‌کسی از این حر‌ف‌ها نمی‌زد. در بازی‌های آسیایی بوسان نیز 11 طلا به کره رسید و بازهم کسی اعتراضی نداشت اما حالا که ایران پیشرفت کرده همه معترض هستند. سیاست توسعه بد نیست اما باید از طریق فعالیت برنامه‌ریزی باشد نه اینکه حق دیگران خورده شود. امیدوارم بچه‌ها در ریو به حق‌شان برسند و مسائل پشت پرده و اینکه اجازه ندهند شرایط عادی پیش برود به ما ضربه بزند.
* توقع‌تان از فضای داخلی چیست؟
نگرانی داخلی‌ام کم لطفی برخی در فضای رسانه است. گاهی وقت‌ها حس می‌کنم که در کشوری بیگانه زندگی می‌کنم و جملاتی را می‌خوانم و می‌شنوم که واقعا تاسف برانگیز است. سال‌ها است که یک خودزنی عجیب و غریب در این بخش داریم و اصرار داریم که موفقیت‌های کشورمان را کمرنگ جلوه دهیم. حتی اگر از لحاظ پولی مشکل نداشته بایم وقتی حاشیه ایجاد شود نمی‌توانیم منتظر نتایج ایده‌آل و خوب باشیم و در چنین شرایطی کار واقعا سخت می‌شود. همدلی رسانه‌ها با تیم در این برهه نیاز است و امیدوارم این نیاز احساس شود.
* تغییراتی در نگاه مسئولان و حمایت‌های صورت گرفته، انجام شده و نگرانی‌هایتان که پیش از این اعلام کرده بودید رفع شده است؟
اینکه بگوییم تغییری ایجاد نشده بی‌انصافی است و در این مدت شاهد اتفاقات خوبی بوده‌ایم که نشان‌دهنده نگاه حمایتی دولت نسبت به ورزش است اما واقعیت این است که هنوز توجه‌ای که برای تدارک تیم‌ها جهت حضور در المپیک نیاز است، حس نمی‌شود. امروز در شرایط خاصی قرار داریم و به اعتقاد من مهمترین اقدام دولت در این برهه ایجاد انگیزه برای کسب مدال است. پیش از این کسب سهمیه حضور در المپیک قابل توجه بود اما امروز تنها برنامه، باید ایجاد انگیزه برای نمایندگان کشورمان در ریو باشد.
در جلسه‌ای که با معاون اول رئیس جمهور داشتیم به این موضوع اشاره کردم که همه ما در جریان پایین آمدن قیمت نفت و تحریم‌ها هستیم اما واقعا سوال اینجا است که مگر سایز درخواست‌های ما چقدر است؟ یعنی دولت نمی‌تواند برای اینکه به طور مثال 12 مدال المپیک 2012 در ریو تبدیل به 15 مدال شود، حمایت کند؟ یعنی دولت نمی‌تواند حداقل برای 15 ورزشکار ایجاد انگیزه کند؟ واقعا بچه‌های ما امروز نگران زندگی‌شان هستند و دغدغه‌های خاصی دارند.
* در تکواندو هم مثل والیبال برای جذب اسپانسر تلاشی شده یا در این بخش موفقیتی هم داشتید؟
نباید رشته‌های توپی را با غیرتوپی‌ها مقایسه کرد. فضا کاملا متفاوت است و حتی رسانه‌ها نیز رشته‌ها توپی را بهتر پوشش می‌دهند. تقریبا تمام هزینه‌های ما از بودجه‌ای تامین می‌شود که از کمیته ملی المپیک یا وزارت ورزش می‌گیریم.
* از میزان بودجه‌ای که دریافت کردید رضایت دارید؟
نه، کمیته ملی المپیک دومیلیارد و هفتصد میلیون بودجه مشخص کرده و وزارت ورزش نیز سه میلیارد و صد میلیون تومان بودجه می‌دهد که البته 5 درصد از بودجه وزارت هنوز به فدراسیون تزریق نشده است. پروسه کسب سهمیه بسیار هزینه‌آور است. این هزینه‌ها جدای از اردوها و مسابقات تدارکاتی یا اردوهایی است که تیم اعزام می‌شود.
* از عملکرد کادر فنی راضی هستید؟
بله، راضی هستم آنها کارشان را انجام می‌دهند.
* چرا برای مسابقات قهرمانی آسیا کادری مجزا انتخاب کردید؟
تکواندو لیگی با قدمت 20 ساله دارد و این مسابقات جدا از معرفی بازیکنان و کشف استعدادها به ساخته شدن مربیان نیز کمک می‌کند و در این شرایط باید از مربیان دیگر هم استفاده شود. برنامه‌مان این بود که برای هر 6 رویداد از یک کادر استفاده کنیم اما شرایط کسب سهمیه و ماراتن این موضوع اجازه این کار را به ما نداد.
